Pourquoi Paris ?
Pourquoi Paris? Het moet een imposante lunch zijn geweest voor een aantal
19 april 2022, nog voordat het Franse volk naar de stembus ging voor de laatste ronde, organiseerde Hague Corporate Affairs een debat over de Franse presidentsverkiezingen. Het doel was in te gaan op de uitdagingen voor bedrijven in de sectoren agri-food, defensie en energie rond dit belangrijke moment in de Franse nationale politiek.
Het was geen verrassing dat de experts in de paneldebatten de staat van onzekerheid weerspiegelden die op dat moment de Franse samenleving en media beheerste. Ongeacht individuele overtuigingen durfden bijna niemand een gokje te wagen op de uitkomst van een verkiezing tussen twee kandidaten die heel verschillend zijn: de toenmalige zittende president Emmanuel Macron (La République en Marche), voorstander van Europese strategische autonomie en de extreem-rechtse leider Marine Le Pen (Rassemblement national), voorstander van een Frans-georiënteerde aanpak die protectionisme verheerlijkt.
Het was niet de eerste keer dat de twee kandidaten tegenover elkaar stonden; hun eerste confrontatie vond vijf jaar geleden al plaats. Maar de context was veranderd. Door de popularisering van extreem-rechtse ideeën leek Marine Le Pen nog nooit zo kansrijk voor een greep naar de macht. Dat bracht onzekerheid met zich mee, zeker voor buitenlandse bedrijven die zakendoen in Frankrijk.
Na spannende weken haalde Emmanuel Macron 58% van de stemmen en verzekerde zich daarmee van een nieuwe ambtstermijn. Een comfortabele overwinning, maar geen carte blanche.
Met de herverkiezing van president Macron kunnen we continuïteit in de ontwrichting verwachten. Hij blijft zich immers inzetten om Frankrijk te hervormen in de richting van een dynamischere samenleving en economie, die aantrekkelijk zijn voor investeringen en innovatie. Een goed voorbeeld daarvan is een nieuwe poging om het Franse pensioenstelsel te hervormen: een ontmoedigend en verdeeld initiatief om zijn nieuwe mandaat in te luiden.
Voor wat betreft de drie sectoren waarop wij tijdens het debat op 19 april hebben ingezoomd, blijft strategische autonomie van het grootste belang voor de President.
Hoewel de ambitie van continuïteit duidelijk is, zijn enkele nuances op zijn plaats. In tegenstelling tot zijn eerste mandaat heeft president Macron enkele strategische keuzes gemaakt om de ontgoochelde kiezers tevreden te stellen. Ook nam hij een aantal beslissingen om het negatieve narratief van zijn tegenstanders af te zwakken. Dat deed hij door: de benoeming van een linkse vrouw tot premier; een groter belang toe te kennen aan de duurzame transitie; en een krachtige boodschap voor een inclusief onderwijssysteem af te geven met de nieuwe minister van Onderwijs, Pap Ndiaye.
Er staat veel op het spel voor de president en zijn net benoemde regering. Mocht zijn politieke partij er niet in slagen een meerderheid in het parlement te behalen, dan zou Frankrijk afstevenen op een coalitieregering. Dit risico, tamelijk zeldzaam in de Franse politiek, mag niet worden gebagatelliseerd. Het zou dan voor president Macron nog moeilijker worden om zijn programma uit te voeren – zo niet tot een politieke blokkering leiden.
De volgende mijlpaal volgt snel. 19 juni is de tweede ronde van de Franse parlementsverkiezingen. Wordt vervolgd.
Pourquoi Paris? Het moet een imposante lunch zijn geweest voor een aantal
Hague versterkt internationale positie met de benoeming van de Franse directrice Sandrine
Het Franse voorzitterschap van de Raad van de Europese Unie Europese ambities