Toegegeven, we leven niet meer in de middeleeuwen. Maar wie dacht dat de krachtige beeldtaal waarmee de kerk analfabete gelovigen en koningen onderdanen op het rechte pad hield is uitgestorven, heeft het verkeerd. Macron, de frisfruitige Franse president, beheerst die taal tot in de finesse.
Het is een imposant staatsieportret van de nieuwe Franse president. Het komt ook overal te hangen. In alle gebouwen en machtscentra – zelfs in de kleinste mairie in de kleinste municipalité – zal zijn blik de burelen der gezagsdragers overzien. En ja, dan telt elk detail.
Presidentieel, nieuwe stijl
Emmanuel Macron, de eerste. Als een ware monarch blikt de president van Frankrijk door de camera naar zijn volk. Hij is anders, gaat voorop in de grote verandering. Hij communiceert directer dan enig voorganger met zijn kiezers. Hij treedt over de hoofden van de traditionele media heen in contact. De social media zijn een beproefd instrument. Toch is de kracht van ‘oude’ symboliek voor de goede verstaander luid en duidelijk aanwezig.
Frisse lucht
Als eerste staat de president voor een open raam. De frisse lucht golft naar binnen. De luiken zijn weg. Openheid, reinigende luchten. De muffe, stoffige geuren behoren tot het verleden. Het heden is buiten. Net als de toekomst. Wereld wees welkom! Het beeld is zorgvuldig geregisseerd. De boodschap onmiskenbaar. Zeker vis à vis zijn belangrijkste politiek rivale, Marine Le Pen, die zich achter de muren zou willen verschuilen.
Niet voor niets zijn er ook twee vlaggen zichtbaar. De Franse eerst (kijkend van links naar rechts) en dan de Europese. Frankrijks toekomst ligt in Europa, voor wie het nog niet wist…
Krachtige tradities
Macron staat op de schouders van machtige voorgangers. Krachtige visionaire mannen die de natie door turbulente tijden gidsten. Dus is hij omringd door de attributen die bewijzen dat hij met één been in de traditie staat. Het inktpotje met haan (Frans symbool), is vaste prik. De klok die op alle woensdagen de seconden wegtikt is antiek en word al generaties bestuurders gebruikt.
Niet voor niets ligt opengeslagen Mémoires de guerre van de Franse stamvader van het moderne Frankrijk, Charles de Gaulle. De andere boeken zijn Le Rouge et le Noir van Stendhal en Les Nourritures Terrestertres van André Gide. Beide kloeke klassiekers van grootheden in de Franse literatuur.
Macron draagt de traditie mee in zijn zucht naar vernieuwing. Zoveel is duidelijk. Toch, hoeveel mensen herkennen de beeldtaal als zij in de rij staan voor een nieuw paspoort?
