Stelling 1: Vrouwen stellen zich altijd te bescheiden op als het gaat om het innemen van vooraanstaande posities. Stelling 2: Meld je nooit zelf aan voor een belangrijke functie. VVD-politica Cora van Nieuwenhuizen heeft op laconieke wijze beide stellingen ontkracht. Veel mannen schudden hun hoofd, vrouwen zijn eerder enthousiast.
Elsevier Weekblad liep een week mee met de minister van Infrastructuur en Waterstaat. In die tijd wordt er heel wat afgepraat, en op de vraag of ze het niet leuk zou vinden om premier te worden zei ze: “Dat zou mooi zijn.” Na de publicatie van dit nieuwtje op Elsevier.nl kopte elk medium in vrijwel dezelfde bewoordingen dat Cora van Nieuwenhuizen zich meldt als opvolger van Mark Rutte.
De reacties zijn tweeërlei. Aan de ene kant gaat de gevestigde politieke orde uit van de nogal eens bewezen stelling dat het onverstandig is jezelf de kandideren voor een topbaan; je moet wachten tot je wordt gevraagd. Daartegenover heb je bijvoorbeeld collega-bewindspersoon Stientje van Veldhoven, die ‘het pleidooi van haar collega’ volledig steunt. “Het zou heel goed zijn als de volgende premier van Nederland een vrouw is”, zegt de D66-staatssecretaris van hetzelfde departement als Van Nieuwenhuizen.
Er zijn dus twee aspecten: de aanzwellende roep om ook in Nederland eindelijk eens een vrouwelijke premier te krijgen en de eventuele kandidatuur van Cora van Nieuwenhuizen.
De lijst van landen die een vrouwelijke regeringsleider hebben (gehad) is beschamend lang, zodat in Nederland (en België) de druk toeneemt. Dat kan ook nog zijn eigen dynamiek krijgen, zoals we bij de opvolging van Jean-Claude Juncker als voorzitter van de Europese Commissie hebben gezien. En bij de formatie van dit kabinet was er een duidelijke stroming die VVD-coryfee Edith Schippers graag aan het roer zag staan. De succesvolle Rutte ging niet weg, dus zo’n scenario zat er niet in, en Schippers vertrok naar het bedrijfsleven. Maar in dat licht is de profetie dat Rutte door een vrouw zal worden opgevolgd niet zo gek.
En is Van Nieuwenhuizen dan de gedroomde kandidaat? Of heeft ze met ‘dat zou mooi zijn’ haar eigen glazen meteen ingegooid? De VVD-politica heeft een lange staat van dienst, zonder uitglijers. Zij doet geen gekke dingen, staat in menig portret van haar. Ook de uitspraak tegenover Elsevier, hoe laconiek ook gebracht, lijkt goed doordacht.
Met het vaak gehoorde verwijt dat vrouwen zich te bescheiden opstellen als het gaat om belangrijke functies rekent ze in ieder geval af. Net als de kritiek dat ze te weinig ambitieus zijn.
Cora van Nieuwenhuizen laat op een intelligente manier anders zien. En ze is ‘transparant’ over wat ze eventueel zou willen; nog zo’n goed in de markt liggende eigenschap. De vrouwen die geduldig en in stilte hebben gewacht tot ze zouden worden gevraagd voor de aanvoerdersbaan, zijn het in elk geval niet geworden. De ambitieuze mannen die deze tactiek nog hanteren, hebben er een opgewekte en serieuze concurrent bij.
