Pauline Krikke heeft zondag 6 oktober via een filmpje op Instagram haar vertrek als burgemeester van Den Haag bekendgemaakt. Die manier van afscheid nemen is modern; voor zover bekend heeft een Nederlandse burgemeester dat niet eerder zo gedaan. Maar het is wel bijzonder knullig uitgevoerd.
“Ik wilde het jullie als eerste vertellen, inwoners van Den Haag”, sprak de burgemeester tot het volk. Althans, degenen met een Instagram-account. Dit is niet zonder symboliek. Krikke heeft zich laten kennen als iemand die graag onder de mensen kwam. Daar heeft ze zich meer thuis gevoeld dan in de politiek. En dus hebben de raadsleden haar vertrek via de (sociale) media moeten vernemen. Dat is niet chic. Want ze was toch echt hún voorzitter.
Het filmpje zelf is hilarisch slecht. Ze begint met een serie ambtelijke zinnen over de rol van de Onderzoeksraad voor Veiligheid. Een deel is zo van Wikipedia overgenomen. Dit is een merkwaardige keus als je het volk wil toespreken. Waarom niet in gewone-mensentaal vertellen waar het om gaat?
De opname is akelig onprofessioneel. Krikke houdt haar hoofd vreemd, alsof ze de hele tijd over een schutting heen moet kijken. De belichting is slecht, de achtergrond armoedig, het beeld verkeerd.
Het ontslag van de burgemeester heeft direct te maken met het vernietigende rapport van de OvV over de uit de hand gelopen vreugdevuren in de nieuwjaarsnacht. Wellicht is het als kwinkslag bedoeld wanneer ze zegt dat ze zelf “steeds meer onder vuur”kwam te liggen. Maar laat dan merken dat je die metafoor ironisch gebruikt.
Communiceren over je vertrek als burgemeester is natuurlijk een emotioneel iets. Maar er zijn voldoende mensen om je heen om zoiets te begeleiden. Als je een moderne standaard wil neerzetten hoe je zoiets zelf de wereld in brengt, doe het dan professioneel. Hou voor ogen welke doelgroepen je op welk moment wil bereiken en met welke boodschap. Bedien ze allemaal, niet alleen ‘de inwoners’. Ook raadsleden hebben recht op een adequate behandeling. Bedenk hoe de ontvangers naar je verhaal kijken en luisteren. Al was het alleen maar om de waardigheid van het burgemeestersambt niet te bezoedelen.
Nu is een goed idee niet uitgewerkt en verkeerd uitgevoerd. Dat is ook een gemiste kans.
